web analytics

Vandaag had ik zelf weer een dagje les.
Onderwerp: Medium Blindness.
Ik hoor u denken: ‘Medium blindness? Jullie zijn toch helderziend?’
Haha, heel grappig.
Maar soms zijn ook wij: ziende blind.

Het ging over gewoontes binnen onze manier van werken, over veiligheid waar we vaak onbewust voor kiezen. Waardoor we niet meer goed kijken. Niet meer alles zien, voelen, oppakken wat zo nodig is. Zoals docente Debra … zei: “Let maar eens op. Heb je ooit iemand opgepikt die in een brand was omgekomen? Of een vrouw in een motorongeluk? Of een bejaarde die zichzelf om het leven bracht?” Niet voor de hand liggende contacten worden vaak ‘gemist’. Doodzonde.

Ik ken het probleem en zocht al tijden naar eigen oplossingen. Een daarvan: gekke dingen doen, spelen. Je mediumschap breder maken door buiten de lijntjes te kleuren.
Afgelopen donderdag deden we dat ook weer, tijdens de oefencirkel. Ik had van die kaartjes gespaard die aan de theezakjes van pickwick hangen. Een doosje vol. En die teksten zouden ons gaan brengen op plekken waar we anders nooit zouden komen. Hoopte ik.
De oefenstudenten trokken een kaartje en de opdracht was: laat iemand uit Spirit je leiden naar een woord. En voel wat er is met dat woord. En vertel aan de hand daarvan zijn of haar verhaal…

M. begon. Ze had een kaartje met de tekst ‘Wat zou je doen als je voor een dag miljonair zou zijn?’ Het woord miljonair trok uiteraard het hardst.
Ik dacht: oeps, want we waren met z’n achten in totaal en ik weet niet hoeveel miljonairs u heeft in uw overleden kennissenkring, maar ik precies nul. Dus hoe groot was de kans dat dit ging lukken?
M. begon te vertellen vanuit de man die ze bij zich voelde. En dat was toch echt: een miljonair. Die was weliswaar blij met zijn geld en z’n kasteelachtige landhuis, maar toch was er één ding nog belangrijker voor hem: wat doe je met je leven mbt tot anderen. In zijn geval was het antwoord: kinderen helpen. Kansloze kinderen. Ze vertelde zijn verhaal en het rolde er zo natuurlijk uit. En toen stak Y. haar hand op. Ze herkende de man, een oom van haar partner. Een miljonair die Koreaanse kinderen had geadopteerd en andere kinderen had geholpen. Dus: het klopte. Bijzonder zeg.

Volgende.
ML stak haar hand op.
“Ik heb hetzelfde kaartje.”
“Ah, wat jammer”, zei ik. Want nou hadden we ‘de miljonair in de groep’ al gehad. En ik stond op het punt om haar te vragen of ze een ander kaartje wilde pakken, maar ML begon gewoon te praten. Ook zij voelde namelijk een miljonair bij zich, maar dan eentje die niet oud was geworden. Een man die heel makkelijk geld had verdiend, maar die ook had gemerkt wat dat doet met een mens. Dat je er ‘te makkelijk’ mee kunt worden. Dat je niet goed meer kunt waarderen. Dat het je band met anderen beïnvloed. Dat je je er zelfs in kunt verliezen. Een heel ander verhaal dus. B. stak haar hand op.
“Die ken ik. Dat is H.”
“Wat?!”, zei ik. “Was die miljonair? Dat wist ik helemaal niet.”
“Een tijdje”, zei ze. “En hij is zichzelf er inderdaad in kwijt geraakt.”

Aan het eind van de avond, toen iedereen weg was, was ik er nog beduusd van. Ik nam het nog even met mezelf door: dus twee mensen trekken hetzelfde kaartje met het woord miljonair erop en er blijken inderdaad 2 miljonairs aanwezig vanuit de spirituele wereld, ieder met zijn eigen verhaal.
En het doel van de avond was bereikt.
Via het spelen, kwamen we op een plek waar we nooit eerder kwamen.
In de wereld van het grote geld
en de daar geleerde lessen.

Spirit, spirit, wat ben je toch groots.
Je blijft me altijd weer verbijsteren.
Nooit, nee nooit raken we uitgeleerd.
En als we de regie aan jullie laten, dan komen we letterlijk overal.