“Maar hóe dan?!”, zegt T.
Ze klinkt een beetje wanhopig.
“Hóe kan ik mijn ziel dan voeden?!”
Dat ze er op het diepste niveau er een beetje verpieterd bij ligt, dat is haar wel duidelijk. Het ligt dan ook letterlijk op tafel in de vorm van de linten die ze heeft getrokken. Het ‘aardse’ lintje, getrokken met ogen open, is hardrood (kleur van wilskracht) en het lintje dat ze trok met ogen dicht, dat van de ziel: een heel vagig bruin.
Los daarvan herkent ze het gevoel ook. Ze beschrijft het zelf als, als ‘leeg van binnen’ en ‘niet het gevoel hebben dat ik bezig ben met wat ik hier moet doen.’ Yep, dat zijn tekenen van een niet zo blije ziel die vraagt om aandacht en om voeding.
Het is wel belangrijk te erkennen dat het niet raar is dat de ziel is ‘ondervoed’. We leven in een wereld en een tijd waarin het woord ziel niet of nauwelijks wordt gebruikt. En dat staat ergens voor, namelijk voor het niet-bewustzijn van dat deel van ons dat we werkelijk zijn. Dat is niet raar, want waar moest je dat geleerd hebben? Thuis? Op school? Uit de krant of op het werk? Het gaat helemaal nergens over de ziel. Behalve in een consult bij een medium.
Maar goed, dat gezegd hebbende: aan de slag.
Ik begin mijn verhaal:
“Allereerst: de ziel schreeuwt niet, zoals het hoofd en emoties dat kunnen doen, nee de ziel praat zachtjes. Dus wil je hem verstaan, dan is er een bepaalde mate van rust nodig in het leven. Stukjes niks. Een beetje leegte. Niet echt hip in deze tijd, maar wel heel belangrijk. En indien mogelijk ook bijvoorbeeld in de vorm van meditatie, want dat is aandacht en ruimte voor de ziel.”
“Ik had al de neiging om me wat meer terug te trekken uit van alles”, zegt ze. “Maar ik gaf er maar niet aan toe, want ik dacht: wat dan?”
“Zie het niet als iets verkeerds”, zeg ik. “Probeer het eens voor een tijdje. Rust en ruimte om weer eens te luisteren naar jezelf en jouw ziel.”
“Oke”, zegt ze. “Maar hoe klinkt een ziel dan?”
Goeie vraag.
“Behalve zachtjes, praat de ziel ook geduldig”, zeg ik. “En vaak in de vorm van verlangens. Heb je een steeds terugkerend verlangen dat je niet begrijpt? Luister ernaar. Of het nou gaat om een kleur die je per se wilt hebben, of dat je een bepaalde film wilt terugzien, of het verlangen naar stilte… De ziel wéét: daar zit iets. Een inspiratie, een inzicht, een ontmoeting met iemand, iets dat nu belangrijk is.”
“Daarnaast vraagt een ondervoede ziel om… voeding. Weet je wat jouw ziel voedt?”
Ze haalt haar schouders op.
“Het zijn sowieso de dingen waar je je gepassioneerd over voelt. Je hebt mensen die het hebben van kunst, of van koken of van bezig zijn met dieren.”
Bij het noemen van dat laatste voel ik een rilling. Dat is mijn ziel en die zegt: bingo. Dieren, daar zit het bij haar.
“Klopt”, zegt ze.
Grappig hoe het lichtbruinige lint op tafel ineens een stuk donkerder lijkt te worden.
“Ik voel een vacht”, zeg ik. “Bruin en glanzend. Ik wil hem borstelen. Ben je graag met paarden bezig?”
Haar ogen twinkelen ineens, voor het eerst in dit gesprek. Alsof het licht vanbinnen aan gaat.
“Grappig dat je het zo zegt”, zegt ze. “Want rijden kan ik niet meer, dus ik dacht dat het hoofdstuk paarden voorbij was. Maar ik dacht laatst nog: ik vind het ook heerlijk om bij paarden te zijn. Als ze me aankijken, dan voel ik me gezien tot in mijn ziel en dan kan ik wel huilen van geluk. Dan heb ik het gevoel: ik ben er weer.”
Zo, dát is een statement.
En wel uit het diepst van haar wezen.
Ze staat zelf ook versteld.
Dit is hoe een consult idealiter verloopt. Niet dat ik vertel wat een ander moet doen, maar dat we samen naar een plek gaan, waar de klant zijn/haar eigen antwoord vindt. En hier is het antwoord: contact met paarden, dát is nodig, als voeding voor de ziel. Voor het contact met zichzelf.
“Ik voel wel paarden bij je in de buurt”, zeg ik.
“Klopt”, zegt ze. “Er is een paarden-pension niet ver bij mij vandaan. Ik heb erover gedacht om me aan te melden als vrijwilliger.”
Ze dacht erover, maar… het kwam er steeds niet van.
Er waren 300 praktische redenen om het niet te doen.
Maar na vandaag is er 1 doorslaggevende reden om het wel te doen.
Luisteren naar haar eigen verlangens.
Naar dat wat nodig is.
Zorgen voor haar ziel.
(Avond van de Ziel, 3 oktober 20.00 uur, kleine zaal Majella Kapel, Iepenlaan 26 Bussum, 15 euro, nog 5 plekken over…)